W tym miesiącu mój wpis na blogu poświęcam wyborowi najlepszych zawodników profesjonalnego wrestlingu na świecie. Kryterium, według którego dokonałem wyboru zawodników opiera się o ich ogromny sukces nie tylko w jednej, ale w kilku sferach działalności zapaśniczej. Dla przykładu, niektórzy twierdzą, że najlepszy zawodnik w historii tej dyscypliny to The Undertaker [Mark William Calaway]. Przecież to właśnie ten zawodnik miał najlepsze wejście, wielokrotnie powracał na ring z nowym pomysłem na samego siebie i stoczył wiele pojedynków, które przeszły do klasyki gatunku. Jednak w moim własnym rankingu zawodników nie ma dla niego miejsca. Dlaczego? Ponieważ oprócz staczania pojedynków, ten zawodnik nie zasłynął z niczego innego. Każdy z zawodników, których wybrałem do tego wpisu odniósł sukces w wielu aspektach tej dyscypliny, na przykład jako zapaśnik, komentator, menadżer, bukmacher, promotor czy chociażby trener.
A propos, dla tych którzy nie mają pojęcia o Mount Rushmore, wyjaśniam, że jest to góra z wyrzeźbionym na jej zboczu wizerunkiem twarzy „czterech najlepszych” prezydentów w historii USA.
1) Bobby Heenan, pseudonim “The Brain”
Bobby Heenan po prostu MUSIAŁ znaleźć się na szczycie mojej listy najlepszych zawodników wszechczasów. To chyba najbardziej rozrywkowy zawodnik w historii wrestlingu. Żaden z zawodników nie dorównuje mu pod względem ostrego dowcipu, poczucia humoru i doskonałego wyczucia czasu, co samo w sobie jest potężnym argumentem!
Sprawozdawca sportowy
Jako, że sam jestem komentatorem sportowym, mam bardzo dużo szacunku dla Bobbiego Heenan, i choć to może trochę smutne – muszę przyznać, że nigdy nie będę tak dobry, jak on. W moim odczuciu najlepszy duet w historii sprawozdawców sportowych to właśnie Bobby Heenan i Gorilla Monsoon. Ten duet miał jakąś niesamowitą chemię - prostota i rzetelność Gorilli równoważyła i uzupełniała nieprzewidywalność i niekończący się potok słów Heenana. Później Heenan prowadził pierwsze odcinki programu Monday Night Raw, a potem wszedł do ekipy sprawozdawców WCW, gdzie spędził ponad sześć lat zajmując się komentowaniem wrestlingu w programie “Monday Night Wars”. Jego sprawozdania podczas zawodów Royal Rumble w 1992 r. to chyba najlepsze komentarze sportowe, które kiedykolwiek słyszałem.
Menadżer
Nie można zaprzeczyć, że w latach osiemdziesiątych największą gwiazdą wrestlingu był Hulk Hogan, ale jak to zwykle bywa: każdy pozytywny bohater musi mieć jakiegoś złego gościa po drugiej stronie ringu. I właśnie takim zawodnikiem był Bobby Heenan i cała “Rodzina Heenan”, którzy dostarczali ‘mięcha’, z którego Hogan mógł zrobić przysłowiową sieczkę, jednocześnie pokazując wszechstronność swojego talentu. Ponadto, ze względu na swoje własne doświadczenie na ringu, Heenan był prawdopodobnie najlepszym menadżerem w historii wrestlingu - pod względem sprzedaży … i pod względem przyjmowania ciosów na klatę. Nie wspominając już o jego ogromnym talencie promocyjnym, znacznie przewyższającym umiejętności zawodników, których reprezentował. Nieraz Heenan pokazał, że pod względem umiejętności promocji, przewyższa o głowę swoich podopiecznych – wystarczyło, żeby skierował swoją twarz w stronę publiczności, żeby wywołać niesamowitą reakcję.
Zapaśnik
Tak, zapaśnik! Pomimo swoich niewielkich nawet na tamte czasy rozmiarów, Bobby Heenan, bardzo ciężko pracował na swój sukces i choć po przystąpieniu do WWE nie pojawiał się za często na ringu, miał w swoim dorobku bardzo udane występy w AWA. Chyba najsłynniejszym jego pojedynkiem było starcie “Weasel Suit Match” z Jamesem Brianem Hellwig, pseudonim The Ultimate Warrior oraz walka z Terrym Taylorem, pseudonim The Red Rooster podczas WrestleMania 5. Heenan był uosobieniem małej, podstępnej, kłamliwej łasicy i doskonale wiedział jak się sprzedać: na ringu oszukiwał i nie raz obrywał cięgi, a to przecież bardzo ważne umiejętności w tej dyscyplinie.
Niestety, w wyniku okrutnego zrządzenia losu, ten błyskotliwy sprawozdawca zachorował na raka gardła w 2002 roku. Chociaż choroba odcisnęła na nim swoje piętno, Heenan zachował pogodę ducha i nadal pojawia się publicznie. Bobby otrzymał swoje miejsce w Galerii Sław WWE w 2004 roku.
2) Dusty Rhodes
Zapaśnik
Gdybyśmy nie wiedzieli, że Dusty Rhodes jest zapaśnikiem i popatrzylibyśmy na niego, pomyślelibyśmy sobie, że to jakiś przeciętny Kowalski, mało atrakcyjny, z nadwagą i do tego jeszcze z wadą wymowy. Jednak ten “The Son of a Plumber” (pseudonim: Syn hydraulika) reprezentował sobą znacznie więcej niż można było wywnioskować z jego wyglądu. Tom Prichard opisał go (The FightBox Podcast) jako „atrakcję”, podobną do formatu takich zawodników jak Andre the Giant [André René Roussimoff] czy Bruiser Brody [Frank Donald Goodish]. Dzięki swojej charyzmie, umiejętności wysławiania się i solidnej pracy na ringu, był zawodnikiem bardzo pożądanym, bez przerwy podróżującym po całym świecie przez ponad 30 lat. Nawet przejście do WWE i występy w niechlubnych strojach w żółte grochy nie zaszkodziły jego popularności. Zdaniem wielu zapaśników, Dusty to jedna z największych i najbardziej inspirujących postaci wrestlingu.
Przez lata Dusty walczył prawie na każdym ringu na świecie, występował we wszystkich trzech odsłonach WWE (WWWF za czasów Vince’a McMahon Seniora, WWF pod kierownictwem Vince’a Juniora i WWE w obecnym wydaniu), jak również w WCW, ECW, TNA, czy krajach takich jak Japonia i Indie.
Bukmacher / Promotor / Autor
Doświadczenie zdobywał z pierwszej ręki – od jednego z najbardziej kreatywnych i genialnych umysłów wrestlingu, legendarnego Eddiego Grahama. Dusty Rhodes był również mocno zaangażowany w działalność bukmacherską na wielu terenach, z którymi związał się na dłużej, w tym w ramach Mistrzostw Wrestlingu na Florydzie, firmy promotorskiej Jima Crockett’a i WCW. W historii tej dyscypliny niewielu było zawodników, którzy byliby tak samo dobrzy za kulisami, jak na ringu. Przez krótki czas, zaraz po zamknięciu WCW, Dusty prowadził również swoją własną, niezależną działalność promocyjną pod nazwą Turnbuckle Championship Wrestling.
Komentarze
Chociaż Dusty Rhodes nie zasłynął zbytnio ze swoich komentarzy sportowych, moim zdaniem był to naprawdę zabawny sprawozdawca. Jego charakterystyczny głos, seplenienie i kreatywne słowotwórstwo - użycie takich słów jak: wirujący (zamiast ranny) ptaszek, czy łupić (zamiast łupnąć) dodawały zespołowi komentatorów WCW unikalnego charakteru, szczególnie w programie WCW Saturday Night.
Szkolenie
W późniejszym okresie Dusty Rhodes zajął się promocją i szkoleniem nowych talentów w ramach rozwojówki profesjonalnego wrestlingu dla WWE, obecnie pod nazwą NXT. Człowiek, który stworzył najbardziej znaną promocję pod nazwą “Hard Times” (Ciężkie czasy), zainspirował i uczył sztuki promocji wiele obecnych gwiazd WWE i NXT, i dzięki temu jego spuścizna przetrwała do dzisiaj.
Dusty Rhodes otrzymał zasłużone miejsce w Galerii Sław WWE w 2007 roku. Odszedł od nas w czerwcu 2015 r.
3) Paul Heyman
Promotor / Bukmacher / Wizjoner
Pamiętam go jako “Paul E. Dangerously”, czyli pod pseudonimem ringowym, którego używał w ECW i pamiętam, jak opowiadał o swojej małej, niezależnej i raczkującej jeszcze firmie promocyjnej w Filadelfii, w której nie było jeszcze żadnych talentów zapaśniczych, i o tym, jak udało się mu zmienić ją w niezależną organizację, która jako jedyna mogła konkurować z WWE pod względem dochodów. W okresie pomiędzy początkiem i środkiem lat dziewięćdziesiątych, ECW coraz bardziej rozciągała granice przemocy, seksualności i wrestlingu, zmuszając WWE i WCW do odparcia tego ataku. Ich odpowiedzią była “The Attitude Era”. Heyman miał dobre oko do wyszukiwania talentów i przez ECW przewinęło się wielu znanych zawodników, np. Steve Austin, Eddie Guerrero, Dean Malenko, Rey Mysterio Jr., Chris Jericho, Mick Foley i wielu, wielu innych, którzy później osiągnęli sukces w WWE. Paul Heyman rozwinął zjawisko kultu zawodnika i wiernych fanów, których pasja dla produktu Heyman’a była tak ogromna, że byliby skłonni zrobić wszystko, żeby wspomóc jego działania.
Menadżer
Przed całym tym szaleństwem w ECW, Paul E. Dangerously odniósł swój pierwszy sukces na przełomie lat 80-tych i 90-tych jako menadżer w WCW, gdzie wspólnie z takimi zawodnikami jak np. Steve Austin, Rick Rude, Bobby Eaton, Larry Zybszko i Arn Anderson tworzył zespół “Dangerous Alliance”. Heyman miał również okazję uczyć się od najlepszych, na przykład takich sław jak The Grand Wizard [Irwin J. Roth], Freddie Blassie i Lou Albano.
Sprawozdawca / Menadżer / Autor
Po zamknięciu ECW w 2001 r. Paul zaczął pełnoetatową pracę w WWE i pracował tam kilka lat w programach na żywo i jako członek zespołu kreatywnego. Pod jego okiem, jako głównego autora Smackdown, program ten prześcignął popularność flagowego programu WWE Raw pod względem oglądalności i bezsprzecznie były to najbardziej udane odcinki Smackdown w tamtym czasie.
Heyman pracował również w charakterze sprawozdawcy w tym okresie i zasłynął z barwnych komentarzy w duecie z Jimem Rossem przy okazji WrestleMania X7, na przykład podczas pojedynku Steve Austin kontra Rock. W tym czasie był również menadżerem debiutującego Brock’a Lesnar’a, a w federacji WWE pracował także przy jej wersji ECW, która niestety odniosła porażkę (nie z jego winy), ale dzięki temu mieliśmy okazję zobaczyć kilka niezapomnianych gali “One Night Stand” w systemie PPV.
Adwokat zawodników
Po powrocie do WWE w 2012 r. Paul Heyman raz jeszcze pokazał nam, dlaczego należy do jednych z lepszych, jeśli nie najlepszych promotorów w tej branży, na nowo pisząc rolę menadżera w profesjonalnym wrestlingu. Obok takich postaci jak Brock Lesnar i CM Punk, Paul Heyman stał się punktem centralnym WWE. Wielokrotnie, kiedy Lesnar wyjeżdżał w trasę z powodu swojego kontraktu, Heyman był w stanie przez wiele miesięcy utrzymać zainteresowanie osobą Lesnar’a, aż do jego powrotu. Ale potrafił się też z godnością usunąć w cień i bez rozgłosu wspierać swojego zawodnika, na przykład, kiedy CM Punk dzierżył tytuł mistrza w latach 2012 - 2013.
Paul Heyman to bez wątpienia jeden z najwytrwalszych i najbardziej kreatywnych geniuszy wrestlingu, obdarzony licznymi talentami. Dzięki niemu wrestling stał się lepszy pod prawie każdym względem (może z wyjątkiem występowania w roli zawodnika) i chociaż Heyman przyznaje, że nie jest całkowicie pozytywną postacią i ma ciemniejszą stronę (a kto jej nie ma?), któregoś dnia na pewno znajdzie się dla niego miejsce w Galerii Sław WWE.
4) Jerry Lawler, pseudonim “The King”
Zapaśnik
Jaką popularnością trzeba się cieszyć, żeby co poniedziałek, przez ponad 20 lat, wszystkie bilety na 10-tysięcznej arenie były wyprzedane? Trzeba być tak popularnym, jak “Jerry Lawler”. Zapomnijcie o Elvisie, w Memphis, w Tennessee, prawdziwym Królem jest Jerry Lawler! Przed przystąpieniem do WWE, we wczesnych latach dziewięćdziesiątych, Lawler był największą atrakcją w Memphis, walcząc z takimi zapaśnikami, jak Hulk Hogan, Randy Savage, Ric Flair, ‘Superstar’ Billy Graham czy Rick Rude, nie wspominając już o Stevenie Austin i The Rock [Dwayne Johnson]. Lawler tak często wypełniał arenę ‘Mid-South Coliseum’, że dla odmiany postanowił rozegrać pierwszy w historii „Pojedynek na Pustej Arenie” z Terrym Funk. Tłumy widzów w Memphis nigdy nie miały do dosyć – jego prawego sierpowego, ściągania pasa, obalania przeciwnika głową w dół (piledriver) i rzucania okazjonalnej kuli ognia. Był również znany z wieloletniego ‘pojedynku’ z amerykańskim aktorem komediowym - Andy Kaufmanem.
Telewizja / Filmy
A jeśli mówimy już o Andy Kaufmanie, do najsłynniejszego incydentu pomiędzy Lawler’em a Kaufmanem (Lawler uderzył Kaufmana w twarz) doszło podczas programu Davida Lettermana (“Late Night with David Letterman”), czyli jednego z najbardziej popularnych programów typu talk show w amerykańskiej telewizji. Później Lawler zagrał samego siebie w filmie o Andy Kaufmanie z 1999 r. pod tytułem „Człowiek z księżyca”, gdzie pojawił się również sam Jim Carrey.
Komentarze
Kilka pokoleń widzów kojarzy Lawler’a jako barwnego komentatora w duecie z Jimem Rossem podczas zawodów ‘Attitude Era’ w latach dziewięćdziesiątych. Jego słynna miłość do ‘szczeniaczków’ i jego okazjonalne popisy na ringu z takimi zawodnikami jak Bret Hart, The Undertaker, Shawn Michaels, Triple H, CM Punk i Daniel Bryan, odróżniały Lawler’a od niemal wszystkich pozostałych sprawozdawców. Był również mocno zaangażowany w serię improwizowanych pojedynków pomiędzy reprezentantami ECW i WWF w połowie lat dziewięćdziesiątych, które nazywał “Strasznie Kiepskim Wrestlingiem”. Lawler miał cięty dowcip i słynął z szybkiej riposty, spontanicznych improwizacji i niekończącej się listy gotowych powiedzonek. We wrześniu 2012 roku, podczas programu na żywo (Raw) u Lawler’a doszło do zatrzymania akcji serca. Przez kilka minut Lawler był w stanie śmierci klinicznej, a następnie został reanimowany i dosłownie przywrócony do życia przez personel medyczny, który przybył do studia.
Promotor / Bukmacher / Właściciel
Memphis najdłużej broniło się przed przejęciem przez WWF, ponieważ WWF nie była w stanie przejąć najważniejszej gwiazdy Memphis – skoro to właśnie ten zawodnik był również po części właścicielem tego terytorium – Lawler nie tylko był najważniejszym zawodnikiem w Memphis, ale również często pisał scenariusze walk, obstawiał pojedynki i wymyślał różne gadżety i postacie. I chociaż Memphis miało reputację najgorzej płatnego terytorium w kraju, to przecież, kiedy sam decydujesz o wypłatach, nigdy nie zaniżasz swoich własnych honorariów. To chyba właśnie z tego powodu Lawler tak długo opierał się przed wstąpieniem do WWF.
Lawler nadal aktywnie działa w WWE, jako sprawozdawca Smackdown. 2016 to również 46 rok jego kariery w profesjonalnym wrestlingu. Przez całą swoją kadencję w WWE, Lawler prowadził również niezależną działalność, regularnie obstawiając walki – z czystej pasji dla wrestlingu. W 2007 roku Lawler zajął miejsce w Galerii Sław WWE.
A jaki byłby wasz własny Mount Rushmore dla gwiazd wrestlingu i jakich zawodników wybralibyście? Zdaję sobie sprawę, że każdy z was postawiłby inny pomnik i uhonorował innych zawodników, więc nie krępujcie się i napiszcie mi o swoich wyborach, zostawiając komentarz (Facebook) lub przysyłając mi maila (daniel.austin@spiintl.com).
Do zobaczenia w przyszłym miesiącu,
- Daniel Austin (Don Roid)
www.facebook.com/FightBoxPodcast
www.fightbox.com/en/blog (blog)
www.fightbox.com/en/podcast (podcast)
