Styczniowa gala WWE Royal Rumble będzie jednocześnie początkiem cyklu Road to WrestleMania. Jego finałem będzie WrestleMania – zwana również „Pokazówką nieśmiertelnych” (ang. The Showcase of the Immortals) – słynna gala, podczas której każdego roku kilku największych wrestlerów jest uwiecznianych w Galerii Sław WWE. Choć galeria ta fizycznie jeszcze nie istnieje, ceremonia wprowadzania do niej kolejnych sław stała się dorocznym spektaklem przyciągającym tysiące fanów. Zanim federacja WWE poda oficjalnie nowe nazwiska chciałbym podzielić się z Wami swoimi przypuszczeniami.
Mimo że określenia typu „supergwiazda”, „legenda”, czy „ikona” nieco już spowszedniały w świecie wrestlingu, to jednak dołączenie do Galerii Sław WWE jest szczególnym wyróżnieniem i powodem do dumy dla szczęśliwych wybranych. Myślę, że w tym roku kilka osób zasłużyło sobie na ten zaszczyt. Przygotowując listę swoich kandydatów, przyjrzałem się typom dodawanych ostatnio wrestlerów oraz trendom, jakie zaobserwowałem w minionych latach, gdy wyróżniano zmarłych zawodników i celebrytów.
To smutne, ale naprawdę ciężko ułożyć listę, na której nie znalazłoby się kilka gwiazd, których niestety już z nami nie ma. Nie da się zaprzeczyć, że umieralność wśród osób poniżej 50. roku życia jest w przypadku wrestlingu wyższa niż w jakimkolwiek innymi sporcie zawodowym lub sektorze rozrywki. Jeśli chodzi o moich kandydatów, to widziałbym dwa pośmiertne wyróżnienia.
Skoro po tylu latach oczekiwania Sting w końcu zadebiutował w WWE podczas gali Survivor Series, nie wyobrażam sobie, by prędzej czy później nie czekał nas pojedynek z jego udziałem – najprawdopodobniej na WrestleManii 31. Jest to więc idealny moment, by Sting dołączył do Galerii Sław, a fakt, że stałoby się to tuż przed jego pierwszą i jedyną walką w WWE nadałby całemu wydarzeniu wyjątkowego charakteru. Oczywiście, jeśli Sting nie zakończy tej przygody na jednej walce i postanowi trochę popracować w WWE, to lepiej będzie moim zdaniem odłożyć temat Galerii Sław na później
Myślę, że nie trzeba tu dodatkowych wyjaśnień. Co więcej, choć Randy już nie żyje, jego wprowadzenie do Galerii Sław odbiłoby się jeszcze szerszym echem niż nominacja dla Stinga. Brat Randy’ego Lanny Poffo wielokrotnie poruszał ten temat i zdradził, że Savage znienawidził Vince’a McMahona po tym, jak ten ewidentnie nie zgodził się na udział ich ojca – Angelo Poffo – w turnieju Battle Royal w latach 80. Ta sprawa już na zawsze skonfliktowała obu panów i Savage w złości odszedł z federacji. Gdy Randy dowiedział się, że WWE włączyło do Galerii Sław rodzinę Von Erichów, ponoć powiedział bratu, że przyjąłby zaproszenie do galerii tylko wtedy, gdyby objęło ono również resztę jego rodziny – brata Lanny’ego i ojca Angelo. Ostatnio pojawiło się kilka znaków świadczących o możliwej nominacji dla Macho Mana. WWE wydało specjalne DVD poświęcone zapaśnikowi, a sam Vince McMahon na pytanie o wyróżnienie dla Savage’a odpowiedział: „tak, absolutnie, zdecydowanie”. Czyżby nadszedł ten rok?
To również byłoby wyróżnienie pośmiertne… prawda? Andy Kaufman jest/był dla mnie jednym z najzabawniejszych ludzi pod każdym względem. Niewiele jest osób tak znanych, jak Kaufman, które jednocześnie byłyby tak wielkimi fanami wrestlingu. Żarty Andy’ego Kaufmana nie do końca były żartami. Zawsze fascynowała go interakcja między wrestlerem a fanami – zdolność sprawienia, że ludzie cię kochają lub nienawidzą, oraz umiejętność grania swojej roli przez niemal 24 godziny na dobę. Prawdziwy geniusz Andy’ego było widać w tym, jak „wkręcał” widownię, zacierając granice między faktami a żartami. Jego straszny konflikt z Jerrym Lawlerem to wciąż jeden z najbardziej pamiętnych epizodów z udziałem gwiazdy rozrywki w zawodowym wrestlingu. Na początku bieżącego roku pojawiło się wiele plotek o tym, że Kaufman sfingował własną śmierć i nadal żyje… Widać, że nadal potrafi zaskakiwać ludzi wyśmienitą komedią nawet 30 lat po swojej śmierci.
Od kilku lat do Galerii Sław są przyjmowane również panie i widzę ciąg dalszy tego trendu. Spośród zawodniczek, które do tej pory nie otrzymały nominacji, najbardziej na ten zaszczyt zasługuje Ivory. Początki jej kariery we wrestlingu sięgają połowy lat 80., gdy występowała w zwariowanej federacji GLOW. Mimo tego, że do WWE dołączyła dopiero w 1999 roku w wieku 37 lat, zdołała trzykrotnie zdobyć pas mistrzyni świata.
The Rock ‘n’ Roll Express byli jedną z najciekawszych drużyn zapaśniczych lat 80., znaną przede wszystkim z ostrego konfliktu z ekipą Midnight Express w federacji Jim Crockett Promotions. Występowali jednak niemal wszędzie, na krótko pojawiając się m.in. w federacji WWE, a także w WCW, Smokey Mountain Wrestling i AWA. Walczyli też w Japonii i w większości krajów, w których wrestling był wówczas popularny. Gdy panowie wchodzili na ring, okrzyki żeńskiej części publiczności były wręcz ogłuszające. Duet ten stał się także inspiracją dla drużyny The Rockers, w której skład weszli Shawn Michaels i Marty Jannetty. Ricky Morton do dziś jest pamiętany przez wielu za niezwykły talent do robienia widowiska i za efektowne zmiany w ringu z Robertem Gibsonem.
To oczywiście tylko kwestia czasu. Odkąd Triple H stanął na czele WWE, większość „kliki” już trafiła do Galerii Sław, żeby wymienić choćby Shawna Michaelsa, Kevina Nasha i Scotta Halla. Nie twierdzę jednak, że Sean nie zasługuje na nominację. Chłopak dorastał w biedzie, trenował pod okiem ojca Deana Malenko – Borisa – i harował na scenie niezależnej, aż w końcu w wieku 21 lat podpisał kontrakt z WWE. Biorąc pod uwagę jego skromne gabaryty i realia tamtej epoki, to naprawdę imponujące. Waltman zdobył pasy mistrzowskie w WWE, WCW i TNA, występował wielokrotnie w Meksyku oraz Japonii i nadal walczy na wysokim poziomie mimo 40. na karku.
Stan Hansen to jeden z najbardziej niegrzecznych zapaśników w historii i jeden z nielicznych wrestlerów, którym znakomicie się wiodło na ringach w Japonii. Nawet jeśli wrestling to takie udawane zapasy, to każdy, kto zobaczy Hansena w ringu, myśli sobie: „wiem, że to ściema, ale ten gość walczy naprawdę!”. W czasie swojej kariery Hansen kilkakrotnie pojawiał się w WWE, krótko występował także w WCW i ECW, ale jest znany przede wszystkim z niemal 20 lat spędzonych w federacji All Japan Pro Wrestling. Moim zdaniem to najlepszy rozrabiaka w historii wrestlingu.
Wiem, że występuje obecnie w TNA, więc nie ma szans na nominację, ale powinien ją dostać. Jeszcze nigdy do Galerii Sław WWE nie trafił sędzia, ale nie widzę powodu, dlaczego to nie miałoby się stać. Każdy wrestler przyzna, że dobry sędzia jest kluczem do udanego pojedynku. Gdy sędzia dobrze wykonuje swoje zadanie, widzowie go nie dostrzegają, za to jego każdy błąd widać jak na dłoni. Earl Hebner spędził w federacji WWE 17 lat i nikt nie sędziował tylu walk o tytuł, co on. Myślę, że na zawsze zostanie zapamiętany jako sędzia ze słynnego „przekrętu w Montrealu”, ale to nie powinno być skazą na jego wizerunku. Jeśli jakiś sędzia zasługuje na miejsce w Galerii Sław, to jest to Earl.
A kogo Wy byście nominowali do Galerii Sław w 2015 roku? Jak myślicie, kogo WWE wybierze w tym roku? Dajcie mi znać przez serwisy społecznościowe lub e-mail. A skoro już mowa o Galerii Sław i WrestleManii, to federacja WWE podała niedawno harmonogram dorocznego, europejskiego tournee, na które wyrusza po zakończeniu tej gali. 15 kwietnia gwiazdy wrestlingu zawitają do Warszawy. Jeśli będziecie wtedy w Polsce, koniecznie to zobaczcie. Bilety do kupienia na stronie eventim.pl.
- Daniel Austin (Don Roid)
